Gerrit Mijnheer - vrijwilliger chauffeur

“Ik voer diverse ritten uit. Dat kan een individuele aanvraag zijn van een cliënt voor een ziekenhuisbezoek of wanneer iemand familie wil bezoeken. Maar soms worden we ook gevraagd om een halve of hele dag mee te gaan met een groepsuitje. We krijgen per mail een overzicht van de ritten en daar kun je je dan voor aanmelden. Omdat ik mij niet zo ver van tevoren wil vastleggen, schrijf ik mij vaak alleen in voor ritten die binnen een week plaatsvinden. Ik wil wel graag de vrijheid houden om bijvoorbeeld op vakantie te gaan als dat zo uitkomt. Daardoor komt het wel eens voor dat ik een week helemaal geen ritten heb, omdat anderen me voor waren. Maar dat vind ik niet erg. Ik werk namelijk ook nog gemiddeld twee keer per week als chauffeur voor een reisorganisatie. Daar verzorg ik de ritten voor schoolreisjes of voetbalritjes. Zo heb ik altijd wat te doen. Ik begrijp dat er bij Noorderboog altijd behoefte is aan nieuwe chauffeurs. De huidige vrijwilligers, die over het algemeen gepensioneerd zijn, mogen nog wel eens lang met vakantie gaan. Zelf ga ik in december ook een maand naar Indonesië. Dan is het wel prettig dat er meerdere chauffeurs beschikbaar zijn, zodat de bewoners gewoon vervoerd kunnen worden.”

“Dat vond ik eerlijk gezegd in eerste instantie wel een beetje onzin. Maar toen ik de cursus gedaan had, was ik blij dat ik hem gevolgd had. Je leert tijdens de cursus vooral hoe je mensen in een rolstoel moet vervoeren. Hoe zet je de rolstoel goed vast en hoe kun je de rit voor de cliënt veraangenamen. Ook ervaar je tijdens de cursus zelf hoe het voelt om in een rolstoel achterin de bus te zitten. Dan merk je dat het voor iemand in een rolstoel heel onprettig is om hard over hobbels en door kuilen te rijden. En hoe eng het voelt als je in de rolstoel met de lift omhoog of omlaag gaat. Dan ben je echt overgeleverd aan de chauffeur en is het heel belangrijk dat ze op je kunnen vertrouwen.”

“Dit werk is heel mooi om te doen en het is ook heel dankbaar werk. Laatst vervoerde ik iemand die een receptie ging bezoeken. Ze was zelf erg ziek en degene die met haar mee was gaf aan dat ‘dit zomaar eens haar laatste ritje zou kunnen zijn’. Toen hebben we nog een mooie omweg gemaakt en zijn we langs wat plekken gereden waar ze herinneringen aan had. Zo zijn we nog over het erf van haar vroegere woning gereden. Daar trek ik dan graag extra tijd voor uit.”