Werken in Zonnekamp, Steenwijk
Bij Zonnekamp weten we wat goede zorg betekent. Onze bewoners en hun families waarderen jouw inzet enorm, en dat zie je terug in de glimlach op hun gezichten. Op elke afdeling werken zoveel mogelijk vaste teams. De teams zijn goed op elkaar ingespeeld en durven elkaar van feedback te voorzien. Niemand is perfect, maar jouw collega’s zien jouw sterke kanten, waardoor je je gewaardeerd voelt. Door deze professionele houding kunnen jullie samen de beste zorg bieden aan de cliënten. En natuurlijk is er ruimte voor een geintje op zijn tijd!
Werken op de afdeling Tjalk, Schoener, Klipper en Kogge
Psychogeriatrie
Als je de afdeling op komt lopen, zie je jouw collega al door de rood-met-wit-geblokte gordijntjes uit grootmoeders tijd in de keuken staan. En terwijl jullie de cliënten wekken en de dagelijkse verzorging doen, pruttelt de koffie. Een nieuwe dag die je doorbrengt tussen ‘jouw’ bewoners is begonnen.
Werken op de Woonark (somatiek)
Somatiek
Op de Woonark kom je bij iedereen thuis. Hierdoor heb je individuele aandacht voor jouw cliënt. Elk appartement is anders ingericht en elke bewoner heeft zijn eigen verhaal. Je helpt de cliënten met datgene waar ze behoefte aan hebben. De bewoners zijn gek met jou. Dat blijkt wel uit de boodschap die een bewoner voor de medewerkers boven haar deur heeft hangen.
Onze cliënten wonen hier en ik kom elke dag bij ze op visite. Zo zie ik het. Als je de tijd voor deze mensen neemt, dan hoor je prachtige verhalen.
Hennie werkt al 22 jaar bij Noorderboog
"Veel mensen hebben zulke rijke levens gehad en het verleden heeft zoveel charme, dat moet je willen zien en voelen. De bewoners maken dat ik dit werk met heel veel plezier doe. Het mooiste moment dat ik hier heb meegemaakt? Ja, dat is eigenlijk iets verdrietigs en tegelijkertijd iets moois. Leven en dood liggen hier nou eenmaal dicht bij elkaar. We hadden een mannelijke bewoner en zijn echtgenote woonde op een andere afdeling binnen Zonnekamp. Iedere dag zorgden we ervoor, samen met de dochter van het echtpaar, dat ze even samen konden zijn. Soms was er even een moment van herkenning soms helemaal niet. Toen meneer op het laatst slecht lag, brachten we ze nog één keer bij elkaar. Hun blikken vingen elkaar en op hetzelfde moment was er weer even dat moment van herkenning. Ze hielden mekaar vast en knuffelden elkaar. Precies dat moment hebben we vastgelegd op de foto. Kort daarna overleed meneer. Toen mijn collega van de andere afdeling mij even later belde, had ik aan één woord genoeg; samen deden we de laatste verzorging van meneer. Toen mevrouw kwam kijken bij haar man waarmee zij 70 jaar samen was geweest, en begreep dat hij niet meer leefde, stonden we daar beide met kippenvel. Met tranen ook. Sommigen vinden dat niet professioneel, maar in Zonnekamp vinden we dat juist getuigen van betrokkenheid. Bij de uitvaart stond de foto die we gemaakt hadden dankbaar op de kist.”
