Arend Compagner - bezoekt bewoners met hond Max
Arend Compagner | Vrijwilliger (bezoekt bewoners met zijn hond)
Op Meppel-voor-elkaar zag hij de oproep van Noorderboog waarin gevraagd werd om hondenbezitters die af en toe met hun viervoeter bij mensen langs wilden gaan. Het was precies waar Arend al een tijdje mee rond liep.
Zijn Appenzeller, een Zwitserse berghond, is goed opgevoed, straalt rust uit en maakt gemakkelijk contact. Arend had al vaker gemerkt in persoonlijke bezoekjes dat Max een bijzondere uitwerking heeft op mensen met dementie of autisme. Samen met Max volgde een kennismaking met zorgmedewerker Joke en de bewoners en er bleek direct een klik te zijn. Nu bezoeken Arend en Max volgens een vast schema de bewoners van verpleeghuis Kaailanden.
Steun
In de jaren hiervoor was Max voor Arend een bijzondere steun voor een levenslang trauma dat hij opliep als 19-jarige. Door de gesprekken die hij voerde met zijn hond verwerkte hij trauma’s uit zijn militaire tijd in Libanon. Hij schreef er onlangs een boek over ‘Mijn pup mijn spiegel’. “Die spiegel is Max nu voor de bewoners die ik bezoek. Hij doet hen vaak herinneren aan de tijd toen ze zelf nog een hond hadden.”
“Als Max en ik op visite komen, dan geeft Joke meestal aan wie we die dag het beste kunnen bezoeken. We bezoeken regelmatig bij toerbeurt de huiskamers A t/m D. Maar we wisselen dit af met een bezoek bij iemand op zijn of haar appartement.”
Brede kennis
Arend geeft als zelfstandige studie- en loopbaancoaching en traint daarnaast ondernemingsraden. Daarnaast is hij al jaren als actieve vrijwilliger verbonden aan de bibliotheek. Daar leest hij onder andere voor aan peuters en kleuters en is hij jurylid bij voorleeswedstrijden. Ook bij Van Boeijen leest hij voor aan mensen met een beperking en/of gedragsproblematiek. Zijn achtergrond als psychiatrisch verpleegkundige kan hij daarbij goed gebruiken. “De kennis die ik heb van verschillende ziektebeelden komt heel goed van pas bij het vrijwilligerswerk dat ik doe.”
Mooie gesprekken
“Het is ontroerend om te zien dat Max bij mensen die al ver in hun ziekteproces zijn, toch een glimlach op het gezicht kan toveren. De bewoners halen hem aan en je leest de vreugde van het gezicht af als ze hem een koekje mogen geven. Met de meesten gaat het gesprek over honden, sommigen herbeleven de tijd dat ze zelf nog een hond hadden. Soms praat ik wat met iemand, terwijl Max rustig wat rondscharrelt of voor ons op de grond ligt, dan is het gewoon een gezellig koffie-uurtje. Met anderen heb ik diepgaande gesprekken en ken ik inmiddels het hele levensverhaal. Of de verhalen helemaal kloppen, kan ik niet nagaan, maar dat is ook niet belangrijk. Het is mooi om te zien dat het op dat moment een geluksmoment oplevert.”
En Max zelf, wat vindt hij van de bezoekjes? “Ik kan aan hem zien dat hij het leuk vindt, maar na 1,5 uur is het vaak wel mooi geweest, ook voor Max zijn dit intensieve bezoekjes.”
Boek ‘Mijn pup mijn spiegel’
Arend is als KMAR-veteraan voor altijd verbonden aan zijn UNIFIL-periode in Libanon in 1980. Daar deed hij als 19-jarige traumatische ervaringen op. En bleek dat zijn opvoeding in Staphorst een wankele basis was. De PTSS-achtige klachten gaf hij door keihard knokken een plek. Maar sinds zijn hond Max in 2020 in zijn leven kwam, bleken er nog onverwerkte emoties te zijn. Max als zijn indringende spiegel die hem meer inzichten verschafte dan al die jaren therapie. In dit boek wisselen verleden en heden (gesprekken met Max) elkaar af. Een hond als oplossing voor een levenslang trauma! Een boek dat als steun kan dienen voor mensen met PTSS en trauma’s. Maar ook voor hondenliefhebbers een lezenswaardig boek.
Je kunt het boek bestellen via:
Boek: Mijn pup mijn spiegel - Geschreven door Arend Compagner (boekenbestellen.nl)
Naam: Arend Compagner
Leeftijd: 63 jaar
Vrijwilligersfunctie: bezoekt bewoners met hond Max
Woonplaats: Meppel
Locatie: Kaailanden
Vrijwilliger sinds: januari 2024