Maatschappelijk werker Rita schept orde in de chaos bij mensen met parkinson en hun familie
Rita van Klinken | Maatschappelijk werker
‘Het leven kan behoorlijk op de kop staan als je de diagnose ziekte van Parkinson krijgt. Het ziektebeeld is complex en parkinson is een hele belastende ziekte voor de partner of mantelzorger. Als mensen vastlopen dan ondersteun ik.’ Aan het woord is Rita van Klinken, maatschappelijk werker en aandachtsfunctionaris mantelzorg en ouderenmishandeling bij Noorderboog en gespecialiseerd in de ziekte van Parkinson.
Complex
‘Voordat ik bij Noorderboog kwam werken heb ik me nooit gerealiseerd hoe complex het ziektebeeld van parkinson is en hoeveel hiermee samenhangt. Wil je parkinsonpatiënten en hun familie goed begeleiden dat moet je echt goed snappen wat de ziekte inhoudt. Omgaan met parkinson is zwaar, omdat het gedurende de dag kan wisselen en ingrijpt op alle facetten van het leven. De cliënt ervaart goede en slechte momenten, waardoor het lastig is om te anticiperen en er gebeurt echt iets in de relatie. De wederkerigheid neemt af door de ziekte en de relatie en rolverdeling verandert. Soms heeft de verzorgende partner het gevoel er alleen voor te staan en steeds meer taken te moeten overnemen. Ze zeggen vaak: “ik sta 24/7 aan". Zowel iemand met parkinson als mantelzorgers hebben behoefte aan psychosociale – en praktisch materiële ondersteuning, maar ervaren een drempel om hulp te vragen, omdat ze soms niet weten waar ze hulp kunnen vinden. Vaak zien ze hulp vragen als falen. Het is mijn taak om daar het gesprek over aan te gaan en om die drempel te verlagen, want ze kunnen of willen niet altijd een beroep doen op hun eigen sociale netwerk. Gelukkig komt er steeds meer aandacht voor de mantelzorgers van mensen met de ziekte Parkinson.’
Naast mensen staan, orde in de chaos scheppen en toekomstperspectief bieden
De ene keer wordt Rita op verzoek van cliënt en zijn familie ingeschakeld en de andere keer op verzoek van de specialist ouderengeneeskunde of andere behandelaar van Noorderboog. ‘Ik ga dan in gesprek en onderzoek waar de cliënt en de partner tegenaan lopen, hoe het ziektebeeld verloopt, hoe de partner ermee omgaat en of de partner op de been blijft. Ik inventariseer waar ze hulp bij nodig hebben en help ze op weg. Als voorbeeld noemt Rita een casus waarbij een mevrouw met parkinson na haar revalidatieperiode naar huis mag. Haar partner is overbelast en het echtpaar vraagt zich af hoe zij zaken moeten organiseren en waar zij recht op hebben en hoe ze dit moeten regelen. In dit geval organiseerde ik een gezamenlijk gesprek met de wijkverpleegkundige waarin we alles hebben kunnen bespreken. Dit was voor alle partijen een nuttig en plezierig gesprek.
Het geeft mij voldoening als mensen weer grip krijgen op de situatie. Iemand die de ziekte Parkinson heeft wordt niet beter, maar als hij weet wat hem te wachten staat en waar hij hulp kan vragen. Dan geeft dat rust. Ik vind het fijn als ik naast mensen kan staan, orde in de chaos kan bieden en ze weer toekomstperspectief kan bieden.
