Hoe de psychologen Judith en Lisa parkinsonpatiënten ondersteunen

Hoewel ze de ziekte van Parkinson niet kunnen genezen, kunnen ze wel kleine dingen doen die het verschil maken in het dagelijks leven van parkinsonpatiënten. Judith is blij als ze iemand weer oprecht kan zien lachen of als iemand weer mogelijkheden ziet, zodat hij verder kan. Lisa voelt voldoening als ze iemand met succes op weg kan helpen, zodat hij weer kan genieten van kleine dingen. 

Iedere cliënt is uniek. Voor psychologen vormt het probleem van een parkinsonpatiënt telkens weer een puzzel. Ze gaan naast de cliënt en diens naasten staan en gaan in gesprek. Judith legt uit: "Parkinsonpatiënten hebben over het algemeen een goed besef en inzicht in hun ziekte, wat soms kan leiden tot depressie. Wanneer je begrijpt wat je te wachten staat en hoe een tekort aan dopamine tot depressie kan leiden, wil je hier invloed op hebben. Daarom is het voor ons belangrijk dat cliënten zelf de regie behouden. We proberen samen met de cliënt te achterhalen wat er speelt en bedenken vervolgens mogelijke oplossingen die we samen proberen toe te passen." Het werk van Judith en Lisa bestaat voornamelijk uit het bieden van gesprekstherapie, het onderzoeken van angst, depressie of acceptatieproblematiek, en het verstrekken van voorlichting en advies. Ze schetsen een aantal werksituaties.

Judith vertelt: "Bij iemand die recentelijk de diagnose parkinson heeft gekregen, staat het leven op zijn kop. Ik probeer dan door middel van gesprekken hem te helpen de rust te vinden met betrekking tot het feit dat hij de ziekte van Parkinson heeft. We bespreken hoe hij hiermee kan omgaan en wat dit betekent voor hem en zijn omgeving.

Sommige parkinsonpatiënten hebben moeite met hun achteruitgang. Judith deelt haar ervaring: "Onlangs behandelde ik een man die steeds bleef hangen in wat hij vroeger nog wel kon en nu niet meer. Hij voelde zich altijd rot. Tijdens onze gesprekken hebben we samen onderzocht wat hij nog wel kon en hebben we dat benoemd. Dit heeft ertoe geleid dat hij zichzelf anders is gaan bekijken en beter met de zieke om kan gaan."

De psychologen voeren ook onderzoek uit om de cognitieve functies in kaart te brengen. Ze maken gebruik van observatie en testen om bijvoorbeeld het werkgeheugen en de aandachtsverdeling te beoordelen, evenals het vermogen tot plannen, enzovoort. Dit geeft inzicht in het huidige functioneren. Het kan bijvoorbeeld objectief aantonen dat iemand niet meer in staat is om zelfstandig te wonen, of juist nog steeds in staat is om zelf de regie te voeren, maar wel rekening moet worden gehouden met het tempo.

De psychologen hebben ook oog voor de omgeving van de cliënt. Het kan bijvoorbeeld gebeuren dat een partner ervaart dat de persoon met de ziekte van Parkinson minder initiatief neemt. Door uitleg te geven aan de partner ontstaat er meer begrip.

Tot slot geven Judith en Lisa nog een aantal tips voor mensen die omgaan met parkinsonpatiënten. De maatschappij ontwikkelt zich sneller dan de ziekte van Parkinson. Het is belangrijk om te beseffen dat mensen met de ziekte van Parkinson meer kunnen en begrijpen wanneer je de tijd neemt en aandacht aan hen besteedt. Lotgenotencontact is vaak erg waardevol voor parkinsonpatiënten. Het helpt de ziekte te normaliseren en het is prettig voor parkinsonpatiënten om van lotgenoten te horen wat hen heeft geholpen.